Sliding Doors

Hierdie blog het Ferreira gespeel en vertrek. Dis nou ook te vinde by

kinekansel.wordpress.com


Gmpfhh. Die mag van die menigtes.

Music & Lyrics

(Hierdie post is eintlik vir Freddy homself. Then again: is daar enige skrywer wat nie vir homself skryf nie?)

Van al die Drew Barrymore-rolle, hou ek slegs van haar rol wat sy in ET gespeel het. Dis die enigste ene waarvan ek weet dat sy nie praat asof 'n beechie aan haar verhemelte vassit nie, en sy word nie so erg histeries en handgebaar-gemeen nie.

Ek kan nou nie juis dieselfde vertel van Hugh Grant nie. Hy het immers nie in ET gespeel nie.

Maar nou, 'n paar weke sedert ek hierdie fliek gesien het (en myself slap gelag het vir Pet Shop Boys en Wham! wat ek in die gespot herken), raak ek verbouereerd oor die fliek.

Want daardie gesukkel van Alex Fletcher ego in my eie dagboek.

Hy was 'n hit op sy tyd. Jy sien kort-kort skares juig by sy optredes, maar dis klein groepies mense wat maar net vaskleef aan wat verby is. Dan kry hy die geleentheid om 'n lied te skryf en saam te sing met 'n pop-diva'tjie. Sy is die hit van die oomblik, en maak orgasmiese musiek (no pun intended, dit verwys eksplisiet slegs na seks). Alex Fletcher (aldus Jessica met selle van) het nou egter 'n raaisel om op te los: Hoe maak jy 'n nuwe hit met jou eie "tradisie", maar dit val in die smaak van die Popmeisie van die Oomblik?

Want sien, ek het ook 'n jubelende skare voor my. Maar daar is 'n gap tussen hierdie skare en die res van die "huidige wereld". Alex Fletcher het besef sy styl moet aanpas. Maar hoe?

Dis waar Drew Barrymore toe inkom met haar plantwassery. Al blaarvrywende poets sy sommer gou-gou nuwe lirieke uit. (Hoewel dit seer klink uit haar mond.) Onpretensieus. Eerlik. Plain.

In die connection tussen die twee mense trou die musiek en die lirieke met mekaar. 'n Nuwe song word hieruit gebore, en Popmeisie van die Oomblik is in ekstase hieroor. Vir die eerste keer in 20 jaar luister die mense weer na Alex Fletcher wanneer hy sing. Dis nie meer 80's nie. Dis wel steeds Alex Fletcher se musiek. (As dit 'n Oprah-show was, was dit die moment waar almal in die gehoor uitroep: Aaawwwwwww! In die kerk sit jy dan net die "-men" by.)

Alles te danke aan daardie eerlike connection.

Ek weet nou nie of Alex Fletcher se fans so opgewonde was oor sy versaking van die ou weg nie. Maar die musiek in sy bloed het nie verander nie. Wel die mate van eerlikheid en "realness" van die lied.

Uittreksel:

Since I met you, my whole life has changed
It's not just my furniture you've rearranged
I was living in the past, but somehow you've brought me back
And I haven't felt like this since before Frankie said, relax

And though I know
Based on my track record
I might not seem like the safest bet
All I'm asking you is
Don't write me off just yet

Moontlike saamgesels-teks: 1 Kor. 9:19-23.

Dis nie die lamp se lig wat verander nie, maar wel die dinge waarop dit skyn.

Ns.: As jy nou nog nie weet wie is Jessica Fletcher nie, dink aan Maandae-aande 20 jaar gelede 19:00, Murder She Wrote.

Children of a Lesser God

Sekere vorme van doofheid is onverskoonbaar.